Gisterenavond besloot ik ineens vrij last-minute om de NS-wandeling Maastricht te gaan doen. Eerst wilde ik ergens anders gaan wandelen, maar toen bleek dat de bus daar op zondag niet rijdt, dus dat ging niet. Omdat ik tegenwoordig een weekend-vrij abonnement op de trein heb, kan ik op zondag dus gratis reizen. Maastricht klinkt heel ver weg, maar met 1,5 uur reizen is het eigenlijk sneller dan naar Amsterdam. De NS-wandeling is een rondwandeling, je komt dus weer uit bij hetzelfde station. De wandeling is met flink wat stijgen en dalen. De officiële route is 14 kilometer lang, maar ik heb nog een rondje extra gelopen door de vallei van Caestert, net over de grens in België (provincie Liège), waardoor ik aan ongeveer 20 kilometer kwam. Ik ben de grenst tussen de twee landen tijdens de wandeling verschillende keren overgestoken, dit was te zien aan de grenspalen als markering in het landschap.

Volgens mij heb ik de route verkeerd om gelopen, maar dat maakt niet heel veel uit en pakte voor mij ook wel goed uit. Vlakbij het station vond ik al meteen mijn eerste cache in een verlaten straatje. Deze ging over het bier van Maastricht en was volgens mij geplaatst door studenten. Hierna over de Sint Servaesbrug naar het centrum van Maastricht en daarna door het Stadspark en langs het riviertje de Jeker naar de eerste beklimming. Hier had ik een not-found, dus dat was wel even jammer.

Ik kwam langs kasteel Neercanne, dit is nu een restaurant en de wandelroute loopt gewoon over de binnenplaats. Mooi uitzicht ook. Er volgde een stukje door het Belgische plaatsje Riemst, hier klopte mijn GPX-route (ingeladen route in de GPS) niet helemaal, dus het was even zoeken naar het juiste vervolg van het wandelpad. Uiteindelijk vond ik het tussen twee huizen in. Ik arriveerde op de Sint Pietersberg en besloot hier mijn ronde uit te breiden met een wandeling door de vallei van Caestert. Hier lagen namelijk een paar caches die al heel lang op de watchlist staan, nu was ik er eindelijk eens een keer in de buurt, dus wilde ik ze ook wel graag loggen. Caestert was ooit een kasteel, maar nu is er niets meer van over, behalve een vervallen, maar wel monumentale boerderij en een poort met de Latijnse spreuk Ad astra volo, dit betekent zoiets als “ik vlieg naar de sterren”. Deze spreuk heb ik ook gehad tijdens mijn cursus Latijn, vorig jaar. Er stonden allemaal borden bij de boerderij, helaas in het Frans, maar volgens mij wordt de hoeve gerestaureerd. Lijkt me een prachtige plek om te wonen, maar helaas is dat voor mij onbetaalbaar. Ik vond de korte multi (offset) The Lost Castle of Caestert en kon daar vlakbij een earthcache doen over de dolines, dit zijn een soort van trechtervormingen verzakkingen in de grond, waar een heel apart microklimaat heerst.

Hierna volgde een pittige tocht door de Vallei van Caestert. Hier lag ook een cache, maar ik stond eerst aan de rand van de vallei en moest er dus onderin zijn. Het was een hele tijd zoeken naar de ingang, want het stond verkeerd in de cachebeschrijving. Het is wel een heel mooi gebied en uiteindelijk heb ik de cache nog bereikt. Tegen die tijd zweette ik mezelf kapot. Ik deed nog een spannende cache op het Plateau van Caestert, namelijk die in de grafkelder van het voormalige kasteel (er heeft overigens maar één echte dode begraven gelegen, lang geleden). Toen ik voor de ingang stond, kwam ik erachter dat ik me slecht had voorbereid: je moest een plattegrond hebben met aanwijzingen waar de cache lag. Gelukkig voor mij kwamen er net andere geocachers uit de grafkelder en die wilden mij wel informatie geven en ik mocht een foto maken van hun plattegrond. Ik was hun dus erg dankbaar, want anders had ik deze cache nooit gevonden. Gewapend met een zaklamp (die heb ik wel altijd bij) en de foto van de plattegrond, betrad ik de donkere grafkelder. Hmm, toch wel een beetje creepy, zo alleen. Maar ik heb de cache wel gevonden.

De wandeling ging verder over een pad met uitzicht over de Maas, naar de Observant, dit is een berg met een uitkijkpost op de top en natuurlijk lag hier ook weer een cache. Het uitzicht viel een beetje tegen, omdat het werd belemmert door bomen en struiken, waardoor je niet rondom kon kijken. Maar natuurlijk heeft de natuur hier de eerste rechten.

Het was nu tijd om de route van de NS-wandeling weer op te pakken, die liep verder nog over de Sint Pietersberg. Ik kon onderweg nog twee earthcaches doen en nog een traditional. Eigenlijk vond ik het uitzicht hier mooier. Aan de ene kant over de Maas en Maastricht, aan de andere kant over de mergelgroeve. Ook passeerde ik de Duivelsgrot en de burcht.

Het laatste stukje van de route ging weer door Maastricht zelf, richting het station. Op het station stond mijn trein al klaar, maar ik had nog net een paar minuten over om een flesje drinken te kopen, want ik had behoorlijk dorst na al die klimpartijen en mijn Dopper was al lang leeg.

Deze dag bijna 20 kilometer gewandeld en negen caches gevonden, waaronder nummertje 6500, dus dat is een kleine milestone. Op naar de 7000!

Alle foto’s in deze blog zijn door mijzelf gemaakt.