Tag: Kanoen

Day Zero Project: The End – Kanostuff

On door AlbainDay Zero Project, KanoenEen reactie plaatsen

Mijn Day Zero Project is geëindigd op 29 september 2019, dus dit is de laatste keer dat ik ga schrijven over de doelen in de kano-categorie: Things to do with Wave or Dancer on the water.

Wave en Dancer zijn de namen van mijn kano’s. Ze zijn vernoemd naar de merken. Dancer is een heel oude kano van het merk Perception Dancer. En Wave is een freestylebootje van het merk Wavesport EZG.

Things to do with Wave or Dancer on the water

55. Een rondje kanoën op een ander ven dan ’t Staalbergven – NIET GEHAALD

Er zijn heel veel vennen in Oisterwijk, mijn woonplaats is zelfs bekend vanwege deze vennen. Maar op de meeste vennen mag je niet varen. Op het Kolkven mag het wel, hier liggen ook vissersbootjes. Het is er echter nooit van gekomen om hier eens heen te gaan met mijn kano’s. Ik heb zelf geen vervoer en het is ook een beetje onzinnig om op eenzelfde soort ven te gaan varen als het Staalbergven vlak voor het clubhuis ligt.

56. Nog eens gaan kanocachen met Anke (en/of anderen) – GEHAALD

Het kanocachen vond uiteindelijk niet plaats met Anke, maar met andere leden van de kanovereniging, bijgenaamd de Heren uit Haaren. Kunnen we straks niet meer zeggen, als Haaren bij de gemeente Oisterwijk komt (per 1 januari 2021). Met de Heren van Haaren ging ik kanocachen op de Nete in België, maar we vonden de cache helaas niet.

57. Winterkamperen in de Biesbosch met de kanovereniging – GEHAALD

Dit jaar ging ik dan eindelijk eens mee winterkamperen met de kanovereniging in de Biesbosch. Dat was op mijn verjaardag.

58. Branding en/of wildwatervaren – NIET GEHAALD

Ik heb nog nooit branding gevaren. De branding moet dan precies goed zijn en het is een eind rijden voor ons. Dus het komt er gewoon nooit van. Ik heb ook al heel lang niet echt wildwater gevaren, dat komt vooral omdat ik vaak geen zin heb in de lange tocht naar het wilde water toe.

The End

Vier doelen, twee gehaald en twee niet gehaald. Met mijn wisselende liefde voor kanoën (soms vind ik het geweldig en soms heb ik er helemaal geen zin in, toch ben ik al 22 jaar lid van Kanovereniging Oisterwijk) is dit helemaal geen rare score.

Day Zero Project: Done: Doel 57/Winterkamperen in de Biesbosch

On door Albain#geocaching, Day Zero Project, Kamperen, Kanoen1 reactie

Doel 57 van mijn Day Zero Project is er eentje uit de categorie kanoën, die ik heel leuk Things to do on the water heb genoemd. Het doel was “winterkamperen” in de Biesbosch met de kanovereniging.

Winterkamperen

Ik ben al bijna 22 jaar lid van Kanovereniging Oisterwijk. Sinds een paar jaar is het de gewoonte om in de winter een weekend te gaan kamperen. Meestal in de Biesbosch, soms ook op een andere locatie.

Tot dit jaar was ik echter nog nooit mee geweest. Dit had verschillende redenen: ik moet werken op zaterdag en kan niet onbeperkt vrij krijgen. Vaak gaat het niet door vanwege te slecht weer. Het idee is om Canadezen (open kano’s) te varen en ik vaar liever in mijn eigen, gewone kano. En stiekem leek het me ook wel heel erg koud om te gaan kamperen, midden in de winter.

biesbosch1

Maart

Dit jaar waren er twee mogelijke opties. Die in januari ging niet door, dat was in die week dat het sneeuwde en regende. De andere optie was het laatste weekend van maart en dat leek er qua weersvoorspelling goed uit te zien.

We zouden met een groep van acht personen gaan, maar uiteindelijk moesten er nog twee mensen last minute afhaken wegens ziekte en een blessure. Dus waren we maar met z’n zessen: vijf leden van de kanovereniging en een gast, die twee jaar geleden ook al eens is mee geweest. Vier mannen en twee vrouwen.

biesbosch2

Lente

Echt winters was het gelukkig niet meer, want de lente is natuurlijk al officieel van start gegaan en het zou op zaterdagmiddag zelfs 18 graden worden.
’s Ochtens waren we al vroeg bij de kanovereniging om de boten op te halen. De mannen gingen in de Canadees varen en Anke en ik in losse kano’s: Anke in haar Reflex en ik in mijn Dancer.

We gingen starten vanaf de parkeerplaats bij het Biesboschmuseum. Daar ontmoetten we onze gast, die aan de andere kant van Nederland woont, maar toch heel graag mee wilde. Nadat er een auto naar de kampeerplaats was gebracht met alle spullen voor de nacht, konden we instappen. Het was echt supermooi weer, dus we konden varen met korte mouwen.

Nationaal Park de Biesbosch

Ondanks het mooie weer was het helemaal niet druk in de Biesbosch. We kwamen slechts een paar andere bootjes tegen, vooral vissers. Ook zagen we de postboot van PostNL; dat lijkt mij nou wel een leuke wijk ;>) Op sommige plekken leek het alsof het hele nationale park van ons alleen was. We hebben erg veel vogels gezien, maar helaas liet de zeearend zich niet zien.

We peddelden naar paalcamping de Bevert om hier ons kamp op te slaan. Er was nog niemand anders, dus we hadden alle ruimte voor ons alleen. Zo’n paalcamping is trouwens niet heel groot en het is zeker geen keurig gemaaid grasveldje. Anke en ik kozen ervoor om in de tent te slapen, de heren besloten heel stoer om de nacht onder een zeiltje (tarp) door te brengen.

biesbosch10

De Noordwaard

Het was nog vroeg, dus we besloten om nog een ronde te gaan kanoën door polder de Noordwaard, achter de kampeerplaats. Dit is nog een relatief nieuw gebied, het was eerst landbouwgrond, maar het is nu water- en overstromingsgebied voor de rivieren Nieuwe Merwede en de Amer in het kader van het project “Ruimte voor de rivier”. Vorig jaar heb ik al eens een dag gefietst in dit gebied, om te geocachen. Toen was het heel mooi weer en kreeg ik zin in kanoën. Die belofte werd vandaag dus ingelost.

biesbosch6

Geocaching

Ondertussen waren er weer nieuwe caches bijgekomen, dus onderweg stapten Anke en ik een paar keer uit om geocaches te kunnen loggen van de serie Genieten van het uitzicht. De mannen vonden het prima, die gingen dan zonnen of vogels kijken.

Na het rondje door de Noordwaard kwamen we weer uit in een ouder gedeelte van de Biesbosch, om te stoppen op het eilandje de Ruigt. Hier konden we de gelijknamige cache loggen. Deze was eigenlijk interessanter dan de caches van de serie; die kun je ook per fiets of auto bereiken. Maar de Ruigt kun je echt alleen bereiken met een bootje vanaf het water. We waren dan ook pas de eerste vinders van 2019, de cache was voor het laatst gevonden in oktober 2018. Op de Ruigt kun je ook een rondje wandelen, dus dat gingen we doen ter afwisseling. We hoopten daarbij bevers (of andere dieren) te zien. Er waren wel een heleboel sporen te vinden, maar helaas hielden de bevers zelf zich goed verborgen.

We probeerden nog een cache te vinden op de Paulusplaat, maar dit werd een not-found. Het telefoonnummer van de maker stond op de cachepagina en de mannen waren ondertussen zo fanatiek geworden, dat ze de maker gingen bellen. De cache zou in een paaltje met een bordje van de kanoroute moeten zitten. Niemand van ons had echter zo’n bordje gezien…

biesbosch3

De avond

Het was ondertussen tijd om terug te peddelen naar de kampeerplaats. We hadden gezelschap gekregen van twee andere mensen in een klein tentje, maar die leken bang van ons te zijn, want ze kropen vlak na onze aankomst in hun tentje en zijn daar niet meer uitgekomen.

We maakten een klein vuurtje en begonnen aan het eten: stoofpot. Dat smaakte prima na deze dag: we hadden bijna 25 kilometer gevaren. De avond was nog gezellig en het was helemaal niet koud. De meegenomen winterjassen waren niet nodig. Ook leerden we alles over de roerdomp en bespraken we enge ziektes die ratten kunnen overdragen. We hoefden niet te verhongeren want volgens mij hadden we chips, taartjes, kaas en worst. Die taartjes waren van mij, want de volgende dag was ik jarig. Ik kreeg zelfs al een cadeautje. Rond een uur of 23 kropen we in onze slaapzakken.

Nacht

De kou viel reuze mee, maar na een uur ofzo werd ik wakker, omdat ik op de grond lag. Mijn luchtbed bleek lek te zijn. Fijn, die ondergrond van de Biesbosch is dus heel hard. Van slapen kwam de rest van de nacht niet veel meer terecht. Blijkbaar hadden er meer mensen last van lekke slaapbenodigdheden.

biesbosch7

Ochtend

De ochtend van 31 maart, mijn verjaardag, begon koud en een beetje mistig. Het mooie weer had plaats gemaakt voor een grauwe bewolking en het was ook een heel stuk kouder.

Ondanks dat de klok die nacht verzet was vanwege de zomertijd en we dus een uur korter hadden, zaten we al voor 9 uur in onze boten. Eerst brachten we de spullen terug naar de auto (die stond een paar honderd meter verderop geparkeerd). Daarna maakten we nog een tocht van zo’n 23 kilometer, dwars door de Biesbosch. We gingen nog een keertje kijken bij de niet gevonden cache, maar kwamen tot de conclusie dat de paaltjes van de kanoroute waren verplaatst.

We passeerden o.a. het bruggetje van Sint Jan. Ik ben al heel vaak in de Biesbosch geweest, maar dit is wel een bekend punt met een stukje oorlogshistorie over de linecrossers.

In de kleine kreekjes was de waterstand zo laag, dat de Canadees er slechts moeizaam doorheen kon. Daar hadden Anke en ik dan weer geen last van. We kregen ook nog een regenbui over onze hoofden heen. Ook vandaag was het nog steeds heel rustig in de Biesbosch. Het was ook echt een stuk kouder. De dag ervoor had ik de hele dag in mijn thermoshirt met korte mouwen gevaren, nu had ik mijn anorak met lange mouwen aan.

biesbosch5

Gat van de Vloeien

Er bleek nog een cache te liggen bij het Gat van de Vloeien. Die werd nog gelogd – mijn verjaardagscadeautje – en dit bleek meteen een mooie pauzeplaats te zijn, met boomstambank en al. Zo moet de boomstam (die we uit het ven hebben gehaald) bij het clubhuis ook nog tot bank verwerkt worden ;>).

Daarna peddelden we terug naar het Biesboschmuseum, het laatste stuk hadden we de wind en de stroming tegen, dus dat was nog even een pittig stukje. Ik denk dat iedereen blij was toen we op het eindpunt waren. Het was ook best lekker om droge, warme kleding aan te kunnen trekken.

De andere auto werd opgehaald en daarna namen we afscheid van elkaar. Volgend jaar gaan we vast weer een keer “winterkamperen”.

biesbosch8

In Oisterwijk was het trouwens veel mooier weer dan in de Biesbosch, want de zon scheen daar volop.

Het doel is vervuld en ik begon mijn nieuwe levensjaar (3x het gekkengetal) lekker origineel.

Foto’s zijn gemaakt door mijzelf en door de heren uit het gezelschap.

Heb jij ook wel eens op een paalcamping overnacht? Of ben je ooit in de Biesbosch geweest?

 

 

Day Zero Project: Done: Doel #56

On door Albain#geocaching, Day Zero Project, Kanoen1 reactie

Doel #56 op mijn Day Zero Project-lijst is er eentje uit de categorie Things to do with Wave or Dancer on the water. Kortom, de categorie “kanoën”. Ik heb drie kano’s en ik geef mijn lievelingsvoorwerpen graag een naam. De kano’s zijn dan ook allemaal vernoemd naar een gedeelte uit hun merknamen: Dancer, Reflex en Wave.

In dit geval gingen we een toertocht varen, dus de keuze viel daarbij op mijn toerkano Dancer. Het is al een oude, tweedehandse kano, maar ik heb er al heel veel plezier van gehad.

Het doel luidde: “Nog eens gaan kanocachen met Anke (en/of anderen)”

Nou, Anke ging niet mee, dus het werd “anderen”. Die anderen waren drie leden van Kanovereniging Oisterwijk, de drie heren uit Haaren: I., S. en R. Grappig detail: ik was de jongste van dit groepje, maar ik ben al langer lid dan hun lidmaatschapsjaren bij elkaar opgeteld.

Het uitgangspunt van deze tocht was de kanocachingroute van de multi-cache De Vallei van de Kleine Nete (voor de geocachers onder ons: cachenummer GCPZ70). Helaas hebben we de cache uiteindelijk niet gevonden, maar wel de hele route uitgevaren.

nete4

Volgens onze Zuiderburen zou de tocht over het riviertje de Kleine Nete, één van de mooiste kanoroutes van België moeten zijn. Het stond dan ook al best lang op het verlanglijstje om deze route te gaan varen. Een maand geleden werd er een datum geprikt en het werd met 30 graden ideaal kanoweer. Want wie wil er met deze temperaturen nou niet op het water recreëren?

De Kleine Nete is 44 kilometer lang en een zijrivier van de Nete. Het riviertje stroomt door de Belgische gemeenten: Retie, Mol, Kasterlee, Geel, Olen, Herentals, Vorselaar, Grobbendonk, Zandhoven en Nijlen. Ik vroeg mij de hele dag af wat de naam Nete betekende, het schijnt een naam van Keltische oorsprong te zijn (Nita) en betekend zoiets als “de heldere”.

De route van de cache was 15 kilometer, maar I. had wilde plannen om de route te verlengen tot de genoemde 25 kilometer op de bovenstaande kaart van het stroomgebied. Daar was niet het gehele gezelschap het mee eens, dus besloten we uiteindelijk tot een compromis van 20 kilometer.

De Belgen hebben keurig verschillende in- en uitstapsteigers langs de Kleine Nete aangelegd. Deze steigers hebben zelfs een hoogteverschil, omdat de waterstand per seizoen nogal kan verschillen. Nu stond het water erg laag, maar was gelukkig wel overal bevaarbaar. Wij stapten in bij de steiger in Kasterlee, bij de Kastelse Kajak Klub. Duidelijk een vereniging met meer leden en meer geld dan onze eigen Kanovereniging Oisterwijk, want ze hebben een schitterend clubhuis. Waar ze niet eens een foto van op hun website hebben staan! (en ik heb er ook geen gemaakt).

Nete3

In de kajaktip werd ook gesproken over “het zuiverste vaarwater van heel Vlaanderen”. Daar waren wij het niet helemaal mee eens: het water zag er over het hele traject bruin en troebel uit. De Kleine Nete is namelijk gewoon een open riool, er kwamen diverse afvoerbuizen op uit. Verder groeiden er veel waterplanten in, dus op sommige plekken was het even een beetje moeizaam peddelen.

Voor de cache moesten we bij vier steigers een letter en een cijfer zoeken. Maar er werd nergens vermeld wat voor iets we moesten zoeken: een tag, een kokertje? Onder de waterlijn? Boven de waterlijn? Rechts of links op de steiger? Er op of er onder? In een wiebelende kano is het 0-punt lastig te bepalen. Daarnaast vind ik geocaching wel leuk, maar mijn medevaarders vinden het toch wat minder. Dus dat maakt de zoektijd beperkt. We konden niets vinden bij de eerste steiger. Bij de tweede steiger bleek het object weg te zijn, volgens de logjes van voorgaande cachers, al sinds 2016, wat betekent dat de cache niet meer wordt onderhouden. Bij de derde steiger best lang gezocht aan beiden kanten van de rivier (tegenover de steiger was een soort van houten afrastering over het water, zodat je niet met je kano van de vistrap af kon varen), terwijl mijn medevaarders een ijsje aten op het terras van de Spaanse Hof. Dit is een café aan het water en het was hier erg druk. De steiger zat dan ook vol spelende kinderen, die wilden best meezoeken, maar konden ook niets vinden. Ik had nu al drie waypoints gemist, dus bij het vierde en laatste waypoint was zelfs mijn fanatisme over. Tja en zonder gegevens geen cache. Dus dat was een lichte teleurstelling. Het was gewoon een slechte geocachingdag, denk ik.

nete1

Gelukkig maakte de kanotocht veel goed. In het begin was het nog vrij rechttoe, rechtaan, veel lange rechte stukken dus. Wel een aardig stukje door een bosgebied. En ook leuk is dat je langs pretpark Bobbejaanland vaart, je ziet enkele attracties liggen vanaf het water, hoorde de mensen schreeuwen in de achtbanen en er klonk wat muziek van de cowboyshow.

Het was ook druk met andere kano’s, want er zit een verhuurbedrijf langs de Kleine Nete dat vandaag bijzonder goede zaken deed. Wat wil je ook met dit weer? Maar sommige van de ongeoefende mensen hadden het best zwaar. Wij vaarden hen dan ook zo voorbij. Er waren ook vlotten op de rivier, wij dachten eerst dat die zelf gebouwd waren, maar later kwamen we er zoveel tegen, dat we denken dat ze ook te huur waren. De vlotten bleken nog lastiger te sturen dan de kano’s, ze legden dan ook minder kilometers af dan wij (de verhuurkano’s overigens ook).

nete2

Er zit één overdraagpunt in de route, bij de stuw bij de Spaanse Hof. Deze stuw kon je op dit moment ook echt niet varen, want er kwam nauwelijks water van af. Ook lagen er stenen onder. Er liggen trouwens keurig steigers, dus dan valt het in- en uitstappen wel mee. En zoals eerder gezegd: er is een café precies op het overdraagpunt.

Na de Spaanse Hof volgde het mooiste stukje van de route, eindelijk kwamen de beloofde meanders: de bochtjes in de rivier. Op de hele route waren trouwens veel insecten te zien. Helaas veel stekende horzels, maar ook hele mooie libellen in de kleuren groen en blauw. Er zouden ook twintig verschillende vissoorten in de Kleine Nete zwemmen, maar daar hebben we niets van gemerkt. In de hoge oeverranden zouden ijsvogels moeten zitten, maar die lieten zich met al die drukte ook niet zien. Groot gelijk hebben ze.

Ons uitstappunt lag bij de watermolen van Grobbendonk, ook het eindpunt voor de verhuurkano’s. Er stonden diverse trailers te wachten om volgeladen te worden. Wij bonden onze vier kano’s op het dak van de auto en reden terug naar het startpunt om de tweede auto (ehm bus) op te halen. Daar nog een traditional-cache proberen te vinden, maar die bleef ook verborgen. Geen cache-karma vandaag. Dus gingen we terug naar Nederland. En wat doen wij gekke Nederlanders dan? Hebben we het de hele tocht over lekkere Vlaamse frieten en dan gaan we uiteindelijk in Oisterwijk friet eten…

Het was een gezellige, zonnige dag. Het nadeel van kanoën blijft het vervoer en het vele op- en neer rijden: je moet altijd een auto op het eindpunt parkeren en dan met eentje naar het beginpunt rijden. Daarnaast moet je de kano’s ’s morgens ophalen bij het clubhuis en ’s avonds ook weer terug gaan brengen. Twintig kilometer op de teller zorgde ook wel voor de nodige spier- en rugpijn en kramp in de voeten.

Maar het voordeel is dat ik nu eindelijk eens op de Kleine Nete heb gevaren (we zijn de rivier al diverse keren tegengekomen bij het geocachen in het verleden), weer eens aan kanocaching heb gedaan (ondanks het niet vinden van de eindcache) en dat het een gezellige dag was.

De foto’s zijn door mij zelf gemaakt tijdens het kanoën. Met mijn telefoon en met natte handen, vanuit mijn weg dobberende kano (peddelen met één hand gaat niet echt) . Vandaar dat de kwaliteit niet zo best is. Daarvoor heb je dan wel echte actiefoto’s. Het kaartje, met daarop het stroomgebied van de Kleine Nete, komt van een Belgische website af.

Throwback Thursday: 17 mei 2007

On door Albain#geocaching, Throwback ThursdayEen reactie plaatsen

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 17 mei 2007:

De dag waarop we met veel moeite onze allereerste Franse cache vonden. Overigens was het voor mij ook pas mijn eerste keer in Frankrijk (op een paar kilometer de grens over vanaf de Ardennen na dan).

laqueduc2Het verslag:

235. L’Aqueduc
Maker: Henri & Joseph
Type: Traditional
Gevonden op: 17 mei 2007
Heideroosjes: Anke en Maartje
Plaats: regio Sault-Brénaz, Frankrijk

Tijdens het lange Hemelvaarts-weekend gingen we met de halve kanovereniging naar het Zuid-Franse plaatsje Sault-Brénaz om daar te gaan kanoën op de gelijknamige wildwaterbaan. De camping ligt meteen naast het water, dus je kon meteen instappen.

Natuurlijk vond ik in mijn tas een klein plaatsje voor de GPS. De voorbereidingen kosten heel wat tijd, omdat ik toen nog nooit van geocaching in combinatie met Google Maps had gehoord…de ontdekking daarvan maakte mijn geocachingleven zoveel makkelijker!

Uiteindelijk vogelde ik op mijn toenmalige autodidactische manier uit dat er twee caches vlakbij Sault-Brénaz lagen, genaamd L’Aqueduc en Immimond.

Wat ik opvallend vind is dat geocachen in Frankrijk lang niet zo populair is als in Nederland. In heel Frankrijk (een land wat toch echt veel groter is dan Nederland) liggen net zoveel caches als in de provincie (!) Noord-Brabant, zo’n 2600. Ze liggen vooral langs de kust en rond de grote steden. In het binnenland liggen er bijna geen.

De dag waarop wij aankwamen in Frankrijk was het ontzettend slecht weer, geen leuk kampeerweer en ook geen leuk kanoweer. Toch kon ik niet nalaten om op de GPS te kijken waar die caches lagen. Eentje lag er op 8 km afstand en eentje op 14 km afstand. Te ver om te lopen dus, vanwege het tijdstip en de vreemde omgeving (we hadden toen ook nog geen kaart-gps). Dus moesten Anke en ik een chauffeur vinden. Uiteindelijk vonden we D., nog wel de grote geocaching-hater, bereidt om ons naar de cache te rijden. Ook N. (zijn toenmalige vriendin) reed mee. We waren hem erg dankbaar.

Maar toen we aankwamen bij het startpunt van de cache hadden D. en N. geen zin om mee te gaan, dus bleven zij in de auto zitten, terwijl Anke en ik op zoek gingen naar de cache. L’Aqueduc lag in een smalle tunnel, de tunnel wordt gebruikt om water af te voeren door een bergwand heen. Ik weet niet of het een natuurlijke tunnel is of dat hij is aangelegd. Bij hevige regenval staat er dus een laagje water in, wat nu dus het geval was.

Toegevoegde info, afkomstig van de cachepagina (die er destijds volgens mij niet op stond): “Come and discover this special aquaduct. Not the usual one, but a tunnel through the Briarette hill, build in the first or second century A.D. In 1905 the aquaduct was classified as a historic monument. 

Length : 210m
Width : 1.5m to 2.5m
Height : 2m to 3m

It was dug to divert water from the river Brivaz to the old village of Briord. When it passed the aquaduct the water had to fall down for about 35m. The running water made it possible to actuate several watermills.”

laqueduc1

Aangezien Anke en ik toch al kleddernat waren van de regen, liepen we gewoon naar binnen. Ik had al verwacht dat de GPS geen bereik zou hebben in de tunnel en dat was ook zo. Voor we de tunnel ingingen was het nog 200 meter, dus zochten we op goed geluk met de zaklamp naar holtes in de wanden van de tunnel. Die vonden we en in eentje lag de cache, netjes waterdicht verpakt. We logden en gingen de tunnel weer uit.

Dit was nog eens echt avontuurlijk geocachen. En onze eerste Franse cache. Opvallend detail: L’Aqueduc lag er al een jaar en wij waren pad de dertiende vinders. Ook de eerste buitenlanders. In Nederland zou dat gewoonweg ondenkbaar zijn, dat een cache gemiddeld slechts 1x per maand gevonden wordt.

De andere cache, Immimond, hebben we niet meer gedaan. Het was al erg aardig van D. dat hij ons zover had willen rijden, nog een cache was teveel van hem gevraagd :>)

Wat ik hier op 17 mei 2018 nog aan toe te voegen heb:

Google Maps! Ja, ik weet nog dat ik zo lang bezig ben geweest met het opzoeken van deze cache, dat zou nu binnen een minuut gebeurd zijn. De cache zelf is nog steeds online, is ondertussen wel geadopteerd door een nieuwe eigenaar en de cachebeschrijving is volgens mij behoorlijk uitgebreid. Overigens vind ik dit nog steeds één van de meest gave locaties waar ik ooit ben geweest met geocaching.

De bovenste twee foto’s zijn afkomstig van de cache-pagina. De onderste foto maakte ik zelf, toen we in de tunnel liepen. Ik heb ook nog een foto van Anke en mij in de tunnel, maar daar staan we zo slecht op, dat ik die hier niet ga plaatsen. Helaas voor jullie, want in die tijd had ik lang haar, wat veel mensen niet geloven.

 

 

Throwback Thursday: 3 mei 2016

On door Albain#geocaching, Kanoen, Throwback ThursdayEen reactie plaatsen

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 3 mei 2016: 

Dit was nog een 2-cache-datum, die ik graag weggewerkt wilde hebben. Overdag moest ik echter werken, dus ging dat niet. Daarom ben ik ’s avonds nog naar Boxtel gefietst, het was deze dag namelijk erg mooi lenteweer. Daarnaast was het de verjaardag van geocaching.

Het verslag:

6353. BB4 – De Vistrap
Maker: Lima2311
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 3 mei 2016
Plaats: Boxtel

6354. Met stip op de kaart…Boxtel
Maker: Terpen Tijn
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 3 mei 2016
Plaats: Boxtel

6355. De Keistamper
Maker: Lima2311
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 3 mei 2016
Plaats: Boxtel

6356. De sprookjesboom
Maker: Ajesa
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje
Gevonden op: 3 mei 2016
Plaats: Boxtel

Er waren twee redenen waarom ik vandaag een cache (of meerdere caches wilde vinden). De eerste is dat geocaching vandaag jarig was: op 3 mei 2000 werd de eerste cache (in Amerika) verstopt. Vandaag is geocaching dus 16 jaar oud geworden. Heel populair was deze verjaardag blijkbaar niet in ons geocaching-verleden, want het was een 2-cache-datum. Het 2-cache-datum-project is voor 2016 al jammerlijk mislukt, maar deze dag was ik heel gemotiveerd, dus na een werkdag en wat eten vol goede moed op m’n fiets gesprongen om naar Boxtel te fietsen.

De eerste op het programma was de cache bij de vistrap, of beter gezegd de cache bij de wals in de Dommel waar ik vorig jaar mei (2015) bijna in verdronken ben, toen ik eraf vaarde met mijn kano, tegen het betonnen muurtje knalde, daardoor omsloeg en in de wals terecht kwam. Eskimoteren hielp niet, want dan draaide ik meteen weer op z’n kop. Uiteindelijk heb ik me uit mijn kano geworsteld en daardoor spoelde ik onder water uit de wals. Kano zelf volgde een paar minuten later, toen hij vol water was gelopen, daardoor half zonk en er ook uitspoelde. Het waren een paar hachelijke minuten, gelukkig kwam ik er vanaf met de schrik en een hoop blauwe plekken. Ik ga daar nooit van mijn lang-zal-ze-leven meer vanaf en ben tegenwoordig niet meer zo’n fan van walsen en stuwen. Goed, tot zover mijn kano-avonturen op het rustige riviertje de Dommel. Terug naar de geocaching-avonturen.

Goed, ik had hier al eens eerder naar de cache gezocht, maar kon hem toen niet vinden. Later bleek dat er een spoilerfoto op de site stond, maar dat had ik helemaal niet gezien. De vorige keer had ik alleen op de brug gezocht, omdat de serie Boxtelse Bruggen heet. Je moest dus van de brug afstappen, langs een stapel stenen. Ik had nu een foto gemaakt van de spoilerfoto en daalde vol goede moed het “trapje” van stenen af. Die spoilerfoto was niet eens meer nodig, want ik zag de cache nu vrijwel meteen. Deze frustratie kan dus van de lijst.

Met stip op de kaart…Boxtel was een makkelijke offset-multi bij de kerk. Eerst lag hier ook al een nano, maar die is nu gearchiveerd. De offset-multi was snel gevonden, mede dankzij de hint.

Ik was nu vlakbij de Keistamper, ook hier had ik al eens eerder gezocht, maar toen was het superdruk met Dreuzels, waren ze aan het verbouwen en had ik geen idee waar ik moest kijken, want er was geen hint. Maar mijn moeder had de week hiervoor in Boxtel gecachet en die had de cache wel gevonden, dus die had mij een hint gegeven. Daarmee had ik het kleinood snel in handen. Whoppa, frustratie numero 2 van de kaart afgeveegd.

Mijn moeder was ook erg enthousiast over de Sprookjesboom, een soort van voortuincache (hij ligt niet echt in de voortuin, maar wel in de boom op de stoep voor het huis), dus die wilde ik ook wel eens zien. Wel grappig gemaakt, er hangt een Sprookjesboomachtig vogelhuisje en je moet de logrol eruit trekken met een stok met een haak, die in een buis in de voortuin zit. Helaas kreeg ik hem maar net ver genoeg eruit getrokken, of ik ben te klein, want ik kon er maar net bij. Kon dus niet zien of er trackables in zaten, alleen het logboekje eruit gehaald en weer erin gestopt.

Ik fietste hierna nog door naar Flippie, maar die zou volgens de laatste logjes geript zijn en ik vond het ook niet zo’n denderende locatie, dus snel opgegeven.
Vanwege de tijd, besloot ik terug naar Oisterwijk te fietsen, want ik wilde graag nog door het bos fietsen, omdat dat een stuk korter is, dan langs Kasteel Nemerlaer. Toch mooi vier caches rijker, inclusief een multi-cache. En deze datum is in ieder geval voorlopig van de lijst af.

Foto komt van Kanoweb.nl

 

Throwback Thursday: 5 april 2009

On door Albain#geocaching, Throwback ThursdayEen reactie plaatsen

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 5 april 2009

Anke, Stephanie en ik (toen nog allemaal lid van Kanovereniging Oisterwijk) gingen naar een kanowinkel, die gevestigd is in Wormer een plaatsje in Noord-Holland. Omdat dat een takke-eind rijden was, hadden we besloten om daar dan de rest van de dag te gaan geocachen.

Het verslag:

1205. Noordhollands Kanaal
Maker: Arend en Patries
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje en Anke
Snuffel 007: Stephanie
Gevonden op: 5 april 2009
Plaats: Graftdijk

1206. Grensverleggend
Maker: Arend en Patries
Type: Multi
Heideroosjes: Maartje en Anke
Snuffel 007: Stephanie
Gevonden op: 5 april 2009
Plaats: De Rijp

1207. Lancaster
Maker: Team ADME en Arend en Patries
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje en Anke
Snuffel 007: Stephanie
Gevonden op: 5 april 2009
Plaats: Jisp

1208. Het adres van de kat 1
1209. Het adres van de kat 2
Maker: Eline
Type: Traditionals
Heideroosjes: Maartje en Anke
Snuffel 007: Stephanie
Gevonden op: 5 april 2009
Plaats: Jisp

1210. WECC: Wijdewormers Eerste Carpool Cache
Maker: MCMAL
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje en Anke
Snuffel 007: Stephanie
Gevonden op: 5 april 2009
Plaats: Wijdewormer

1211. Hercules
Maker: opa81
Type: Traditional
Heideroosjes: Maartje en Anke
Snuffel 007: Stephanie
Gevonden op: 5 april 2009
Plaats: Wijdewormer

Al een half jaar geleden hadden we afgesproken om op de eerste zondag van april naar de kanowinkel in Wormer te gaan. Het is een wonder dat we zowaar alle drie vrij waren en dat we dus ook echt zijn gegaan. Natuurlijk wilden we ook gaan geocachen daar. Gewoon omdat het de andere kant van het land is.

Na een succesvol shopping-uurtje in de kanowinkel was het nog vroeg genoeg om te cachen.

Dit gedeelte van Noord-Holland bestaat vooral uit uitgestrekte weilanden met heel veel water ertussen.
We stonden dan ook al meteen aan de verkeerde kant van het kanaal. Soms heb je geen ruk aan de TomTom. Dus op de GPS naar de andere kant van het kanaal gereden. Na een wandeling door een klein dorpje met de depressieve naam Graftdijk, kwamen we aan bij de cache, die we lekker in het zonnetje konden loggen.

Het was nog vroeg genoeg voor de multi, dus dat was de volgende op ons lijstje. Dit zou Stephanies 200ste found worden. Ik had deze multi uitgezocht omdat hij Grensverleggend heette en ik voor de grap heb gezegd dat ik alle caches wil met het woordje “grens” in de naam. Ik had alleen niet verwacht om zo’n cache-naam in Noord-Holland aan te treffen.
Grensverleggend viel een beetje tegen. We hadden een rondje door de polders verwacht. Maar je liep gewoon langs een recht zandpad met aan de ene kant een kanaal en aan de andere kant weilanden met schapen. En dus bij elk waypoint verder van de auto af.
Bij de cache aangekomen zagen we al een man in outdoor-uitrusting op een bankje zitten, met een GPS in zijn hand en naast hem de cache-box. Na een kennismaking met de man mochten wij de cache overnemen.
We begrepen nu waarom deze cache, midden in het land, toch Grensverleggend heette, hij lag bij een oude grenspaal. En niet eens goed verstopt, maar gewoon open en bloot.
Toen we gelogd hadden, mochten we 4 km terug lopen naar de auto, langs dezelfde route dus.

Hierna hebben we nog vijf traditionals gedaan. De eerste was Lancaster, die lag bij een vliegtuigmonumentje. Dit vliegtuigje was in de oorlog neergestort. Wel grappig was dat het een broertje bleek te zijn van een andere cache, Halifax, die we ook hebben gevonden. Deze cache ligt in de Biesbosch. We moesten hier een beetje sneaky doen, want er waren veel mensen bij het monument.

Daarna zijn we door Jisp gereden om de twee katten-caches op te pikken. We hebben alleen geen kat gezien en het is ons een raadsel waarom die caches zo heetten. De eerste cache was drive-in. We waren ingesteld op een nano, maar het was gewoon een micro. We werden nog aangestaard door een oude mevrouw, die op het ander bankje aan het rusten was. Ik denk dat ze ons erg vreemd vond.
De tweede cache duurde even, omdat GPS niet zo goed wist, welke kant hij op wilde. Maar ook deze gevonden.
Beide caches waren niet echt heel bijzonder.

We besloten om de dag te eindigen met de cache op de carpoolstrook, omdat die meteen de parkeerplaats was voor een andere cache, Hercules.
De carpoolstrook was erg smerig, maar de cache was er wel. Daarna naar Hercules gelopen, ons afvragend wat voor soort object dat zou zijn. Het bleek een oude “back-to-the-future” windmolen te zijn. Best wel leuk om een keertje te zien. Nog even moeten zoeken naar de cache (erg vage hint) en hij werd door Anke gevonden.

Het was ondertussen al bijna half zes, dus tijd om terug naar Noord-Brabant te rijden.
We hebben er weer een paar smileys in Noord-Holland bij en het was een gezellige dag.

Wat ik hier op 5 april 2018 nog aan toe te voegen heb:

Negen jaar na dato doe ik nog steeds aan geocaching en ben ik ook nog steeds lid van Kanovereniging Oisterwijk (net als Anke). Sterker nog, volgens mij kocht ik tijdens dit uitstapje het kanobroekje dat ik nu nog steeds draag. Hmm, dat ik alle caches met het woord “grens” in de naam wilde hebben kan ik me niet meer herinneren. Lijkt me ook een onmogelijke opgave. Van die Hercules-windmolens zijn we later nog vaker tegen gekomen tijdens het geocachen.

Throwback Thursday: 14 september 2014

On door Albain#geocaching, Kanoen, Throwback Thursday1 reactie

Elke donderdag – Throwback Thursday – verschijnt hier een verslag online uit het roemruchte geocachingverleden van de Heideroosjes.

Vandaag gaan we terug naar 14 september 2014

Een dag waarop ik per fiets ging geocachen in Oirschot en op de terugweg na lang twijfelen toch nog een geocaching-event bezocht.

Het verslag:

  1. Oirschot – Monument in het groen
  • Maker: Ppfs
  • Type: Multi
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 14 september 2014
  • Plaats: Oirschot
  1. Zds #24
  • Maker: DaRoChJa
  • Type: Traditional
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 14 september 2014
  • Plaats: Oirschot
  1. Kanostoep (hitchhiker)
  • Maker: Ted & the Teddies
  • Type: HitchHiker
  • Heideroosjes: Maartje
  • Gevonden op: 14 september 2014
  • Plaats: Locatieloos
  1. 2e Koeientoffel event
  • Organisatie: Team WilP
  • Type: Event
  • Heideroosjes: Maartje
  • + nog zo’n 50 andere geocachers
  • Deelgenomen op: 14 september 2014
  • Plaats: Boxtel

Eerst naar Oirschot gefietst voor de nieuwe dorpsmulti, die al een tijdje op mijn to-do-lijstje stond. Het was heel druk in Oirschot, want het was jaarmarkt en Open Monumentendag, dus eigenlijk niet zo’n goede dag voor een stadscache. Het lukte me uiteindelijk om alle vragen te beantwoorden, maar ik deed er veel langer over dan verwacht, omdat je heel veel moest zoeken naar kleine monumentsbordjes en rekenen op elk waypoint en de route ook nog een heel stuk langs het kanaal liep. De route in het centrum leek erg op de gearchiveerde cache Historisch Oirschot, die we al lang geleden hebben gedaan.

De uiteindelijke cache viel hier heel erg tegen, want dat was een slap doosje met een magneet op een verkeersbord. Vlug Oirschot verlaten, want het was hier veel te druk en dat vind ik eigenlijk niet zo fijn geocachen.

Ik fietste naar de laatste Zoek de Stilte –trad, nummer #24, bij een picknicktafel. De vorige keer – toen ik de rest van deze fietstrail heb gedaan – stond hier een hele groep mensen (familiedag ofzoiets) en ben ik doorgefietst. Nu was er gelukkig helemaal niemand en kon ik de cache zo loggen. Nu alleen de eindcache van deze fietsserie nog, maar ik twijfel over het berekende coördinaat.

De twijfel over het event bleef (ik durfde niet zo goed alleen), maar mijn route naar huis liep door de straat, dus ik besloot toch te gaan, al was het maar 5 minuten. Er waren wat bekenden die mij uitnodigden aan hun tafel en ik kreeg een HitchHiker overhandigt. Dat is een zeldzaam soort cache, die locatieloos zijn, omdat ze reizen via andere caches. Eigenlijk een soort travelbugs, maar dan logbaar als cache. En deze was speciaal voor ons, omdat hij kanostoepen (in- en uitstapplaatsen) wilde bezoeken.

Ik moest nog het doolhof in om het event-logboek te loggen, dat midden in het doolhof verstopt was. Zo’n doolhof vind ik altijd wel leuk. Ik had het verkeerde pad genomen, dus heb zo’n beetje alle hoeken van het doolhof gezien, voor ik bij de geïmproviseerde uitkijktoren kwam met het logboek. Was wel leuk gedaan.

Daarna een rondje parkeerplaats gedaan om travelbugs op auto’s te noteren en toen nog even terug gelopen naar het terras voor ik naar huis fietste.

Wat ik hier op 14 september 2017 nog aan toe te voegen heb:

Eigenlijk was dit verslag nog een heel stuk langer, maar ik heb er flink in moeten knippen, omdat er te veel namen van andere geocachers in stonden.

HitchHikers zijn tegenwoordig verboden door Groundspeak (het geocaching-hoofdkwartier in Amerika), waarschijnlijk omdat ze niet voldoen aan de regels en te veel op travelbugs lijken. Wij hebben er wel enkele in handen gehad, door de jaren heen. Bij deze kano-Hitchhiker plaatste ik een foto van Anke en mij in onze kano’s. We kennen elkaar namelijk van de kanovereniging en zijn nog altijd allebei lid van Kanovereniging Oisterwijk.

Hieronder echter een foto van mij alleen in een kano, want ik weet niet of Anke erop zit te wachten dat ik foto’s van haar hier plaats. Hoewel het lijkt alsof ik in Zweden ofzo aan het varen ben, is dit gewoon op ’t Staalbergven in Oisterwijk ;>)

kanoreflex

Throwback Thursday: 19 januari 2014

On door Albain#geocaching, Throwback Thursday1 reactie

Over Throwback Thursday

#throwbackthursday is een bekende hashtag in de wereld van de sociale media. De bedoeling is om een foto van vroeger te posten en eventueel herinneringen op te halen. Ik wil graag een paar vaste rubrieken op deze blog introduceren en ik heb het volgende idee met Throwback Thursday: ik schrijf al jarenlang Geocachingverslagen, een verslag van elke geocachingdag. De Heideroosjes vonden hun eerste cache in 2004, dus reken maar uit hoeveel herinneringen ik heb aan bijna 12 jaar geocaching. Ook maak ik vrij veel foto’s. Maar eigenlijk doe ik daar verder niets mee. “Cacheverslagen” is een enorm Word-bestand van 1480 pagina’s. Fotobestanden zijn overal en nergens te vinden in mijn laptop of op de externe harde schijf. Daarom lijkt het me leuk om elke donderdag een oud verslag plus bijbehorende foto’s te plaatsen, wat op die datum heeft plaats gevonden, maar dan een of meerdere jaren terug in de tijd. Wij hebben caches op elke datum van het jaar gevonden, dus ik zou met deze rubriek in principe nog jarenlang vooruit kunnen.

Vandaag gaan we terug naar 19 januari 2014

Dagen waarop ik zowel kan geocachen als kanoën – mijn twee grootste hobbies – zijn natuurlijk de beste. Dit was zo’n dag.

Het verslag:

  1. #03 SMT – Sprangse Mini-Trail
  2. #04 SMT – Sprangse Mini-Trail
  3. #06 SMT – Sprangse Mini-Trail
  4. #07 SMT – Sprangse Mini-Trail
  5. #08 SMT – Sprangse Mini-Trail
  6. #01 SMT – Sprangse Mini-Trail
  • Maker: BonBonYves
  • Type: Traditionals
  • Heideroosjes: Maartje
  • HaJaMaToJo: Hannie
  • Gevonden op: 19 januari 2014
  • Plaats: Sprang-Capelle
  1. Stripruilcache
  • Maker: Ellybel
  • Type: Traditional
  • Heideroosjes: Maartje
  • HaJaMaToJo: Hannie
  • Gevonden op: 19 januari 2014
  • Plaats: ’s-Gravenmoer
  1. 80 van de Langstraat post 10
  2. 80 van de Langstraat post 9
  3. 80 van de Langstraat post 12
  • Maker: CyberTazz & Team Kelvin
  • Type: 1x multi, 2x traditional
  • Heideroosjes: Maartje
  • HaJaMaToJo: Hannie
  • Gevonden op: 19 januari 2014
  • Plaats: rond Dongen

Voor het eerst sinds tijden gingen we weer eens cachen voor de zwembadtraining. Vroeger was dat de traditie, het afgelopen jaar hebben we het nooit gedaan. Maar als je op tijd uit je bed komt, kun je best veel doen op de vroege zondagmorgen. Ik wilde al heel lang de Sprangse Minitrail doen, niet omdat me dat zo’n geweldige serie leek, maar omdat hij in de nearbiest-lijst stond.

Ik dacht eigenlijk dat de serie in een bos zou liggen, maar het bleek gewoon rondom een paar weilanden te zijn. Niet echt een heel bijzondere omgeving en ik wed dat bijna iedereen het met de auto doet. Wij gingen braaf lopen. We stonden bij nummer 2 geparkeerd en die konden we gelijk niet vinden. Daarna lukte de rest wel, op nummer 5 na. Voor twee stuks moest je over de betonnen bruggetjes van kleine stuwtjes lopen, iets wat mijn moeder niet durft, maar ik wel. We zochten nog eens naar nummer 2, maar gaven op, hij lag op een stuk vol modder en mest, zoekt niet echt aantrekkelijk. De nummer 5 zou verdwenen zijn, maar werd later op de dag gevonden door verschillende teams met bijna geen enkele fout. Tja, toen voelde ik me toch een beetje dom met m’n 4000+ founds, maar ja, ook wij hebben vaak een not-found.

We reden door naar de Stripruilcache, dat is een voortuincache waarin je stripboeken kan ruilen. Ik ben niet zo van de strips, maar de cache was wel leuk, een grote schatkist in de voortuin, met stoelen en een tafeltje erbij. Leuk gedaan.

Vervolgens een drietal caches van de 80 van de Langstraat-serie gedaan. Eerst de korte multi. Ik was bang dat ik weer een ellenlange rekensom zou moeten maken, net als in De Moer, maar dat viel dit keer mee. Ook de afstand was maar 150 meter, dus nog voordat mijn moeder het beginpunt had bereikt, was ik alweer terug bij de auto.

Er volgde een snelle oppikker bij een boom. Er kwam een fietser langs en die stopte en die zei dat hij een cacher was en nu mooi wist waar de cache lag? Ja, dat is niet zo moeilijk als je hem in je GPS zou zetten…vreemde man.

We besloten de caches met mijn frustratie van nummer 12. Daar ben ik al 2x geweest, maar je hebt er een trapje voor nodig om bij het vogelhuisje te kunnen. Nu hadden we mijn keukentrapje bij. Ik bleek er nog niet bij te kunnen, dus moest mijn moeder het trapje op. Die is iets langer dan mij en kon er gelukkig wel bij (ik ben maar 1.70 meter). Dit was een van mijn cachedoelen voor 2014,  dus die is vast van de lijst af.

Met 10 founds konden met een tevreden gevoel naar huis. De zwembadtraining die middag was trouwens ook naar tevredenheid ;>)

Wat ik hier op 19 januari 2017 nog aan toe te voegen heb:

Zwembadtraining klinkt heel spannend, maar het is gewoon een uurtje kanoën in het plaatselijke overdekte zwembad, wat we dan afhuren met de kanovereniging. Meestal doe ik dan een poging tot freestyle-kanoën met Wave (mijn kleinste kano). Het is wel gezellig.

Geocaching doe ik dus bij voorkeur in een natuurgebied, zo’n geasfalteerd rondje om een weiland is niet echt mijn ding. Maar soms weet je niet echt waar je uit gaat komen en moet je het maar doen, met wat je ter plaatse aan treft.