Tag: #kanoverenigingoisterwijk

Day Zero Project: The End – Kanostuff

On door AlbainDay Zero Project, KanoenEen reactie plaatsen

Mijn Day Zero Project is geëindigd op 29 september 2019, dus dit is de laatste keer dat ik ga schrijven over de doelen in de kano-categorie: Things to do with Wave or Dancer on the water.

Wave en Dancer zijn de namen van mijn kano’s. Ze zijn vernoemd naar de merken. Dancer is een heel oude kano van het merk Perception Dancer. En Wave is een freestylebootje van het merk Wavesport EZG.

Things to do with Wave or Dancer on the water

55. Een rondje kanoën op een ander ven dan ’t Staalbergven – NIET GEHAALD

Er zijn heel veel vennen in Oisterwijk, mijn woonplaats is zelfs bekend vanwege deze vennen. Maar op de meeste vennen mag je niet varen. Op het Kolkven mag het wel, hier liggen ook vissersbootjes. Het is er echter nooit van gekomen om hier eens heen te gaan met mijn kano’s. Ik heb zelf geen vervoer en het is ook een beetje onzinnig om op eenzelfde soort ven te gaan varen als het Staalbergven vlak voor het clubhuis ligt.

56. Nog eens gaan kanocachen met Anke (en/of anderen) – GEHAALD

Het kanocachen vond uiteindelijk niet plaats met Anke, maar met andere leden van de kanovereniging, bijgenaamd de Heren uit Haaren. Kunnen we straks niet meer zeggen, als Haaren bij de gemeente Oisterwijk komt (per 1 januari 2021). Met de Heren van Haaren ging ik kanocachen op de Nete in België, maar we vonden de cache helaas niet.

57. Winterkamperen in de Biesbosch met de kanovereniging – GEHAALD

Dit jaar ging ik dan eindelijk eens mee winterkamperen met de kanovereniging in de Biesbosch. Dat was op mijn verjaardag.

58. Branding en/of wildwatervaren – NIET GEHAALD

Ik heb nog nooit branding gevaren. De branding moet dan precies goed zijn en het is een eind rijden voor ons. Dus het komt er gewoon nooit van. Ik heb ook al heel lang niet echt wildwater gevaren, dat komt vooral omdat ik vaak geen zin heb in de lange tocht naar het wilde water toe.

The End

Vier doelen, twee gehaald en twee niet gehaald. Met mijn wisselende liefde voor kanoën (soms vind ik het geweldig en soms heb ik er helemaal geen zin in, toch ben ik al 22 jaar lid van Kanovereniging Oisterwijk) is dit helemaal geen rare score.

Day Zero Project: Done: Doel 57/Winterkamperen in de Biesbosch

On door Albain#geocaching, Day Zero Project, Kamperen, Kanoen1 reactie

Doel 57 van mijn Day Zero Project is er eentje uit de categorie kanoën, die ik heel leuk Things to do on the water heb genoemd. Het doel was “winterkamperen” in de Biesbosch met de kanovereniging.

Winterkamperen

Ik ben al bijna 22 jaar lid van Kanovereniging Oisterwijk. Sinds een paar jaar is het de gewoonte om in de winter een weekend te gaan kamperen. Meestal in de Biesbosch, soms ook op een andere locatie.

Tot dit jaar was ik echter nog nooit mee geweest. Dit had verschillende redenen: ik moet werken op zaterdag en kan niet onbeperkt vrij krijgen. Vaak gaat het niet door vanwege te slecht weer. Het idee is om Canadezen (open kano’s) te varen en ik vaar liever in mijn eigen, gewone kano. En stiekem leek het me ook wel heel erg koud om te gaan kamperen, midden in de winter.

biesbosch1

Maart

Dit jaar waren er twee mogelijke opties. Die in januari ging niet door, dat was in die week dat het sneeuwde en regende. De andere optie was het laatste weekend van maart en dat leek er qua weersvoorspelling goed uit te zien.

We zouden met een groep van acht personen gaan, maar uiteindelijk moesten er nog twee mensen last minute afhaken wegens ziekte en een blessure. Dus waren we maar met z’n zessen: vijf leden van de kanovereniging en een gast, die twee jaar geleden ook al eens is mee geweest. Vier mannen en twee vrouwen.

biesbosch2

Lente

Echt winters was het gelukkig niet meer, want de lente is natuurlijk al officieel van start gegaan en het zou op zaterdagmiddag zelfs 18 graden worden.
’s Ochtens waren we al vroeg bij de kanovereniging om de boten op te halen. De mannen gingen in de Canadees varen en Anke en ik in losse kano’s: Anke in haar Reflex en ik in mijn Dancer.

We gingen starten vanaf de parkeerplaats bij het Biesboschmuseum. Daar ontmoetten we onze gast, die aan de andere kant van Nederland woont, maar toch heel graag mee wilde. Nadat er een auto naar de kampeerplaats was gebracht met alle spullen voor de nacht, konden we instappen. Het was echt supermooi weer, dus we konden varen met korte mouwen.

Nationaal Park de Biesbosch

Ondanks het mooie weer was het helemaal niet druk in de Biesbosch. We kwamen slechts een paar andere bootjes tegen, vooral vissers. Ook zagen we de postboot van PostNL; dat lijkt mij nou wel een leuke wijk ;>) Op sommige plekken leek het alsof het hele nationale park van ons alleen was. We hebben erg veel vogels gezien, maar helaas liet de zeearend zich niet zien.

We peddelden naar paalcamping de Bevert om hier ons kamp op te slaan. Er was nog niemand anders, dus we hadden alle ruimte voor ons alleen. Zo’n paalcamping is trouwens niet heel groot en het is zeker geen keurig gemaaid grasveldje. Anke en ik kozen ervoor om in de tent te slapen, de heren besloten heel stoer om de nacht onder een zeiltje (tarp) door te brengen.

biesbosch10

De Noordwaard

Het was nog vroeg, dus we besloten om nog een ronde te gaan kanoën door polder de Noordwaard, achter de kampeerplaats. Dit is nog een relatief nieuw gebied, het was eerst landbouwgrond, maar het is nu water- en overstromingsgebied voor de rivieren Nieuwe Merwede en de Amer in het kader van het project “Ruimte voor de rivier”. Vorig jaar heb ik al eens een dag gefietst in dit gebied, om te geocachen. Toen was het heel mooi weer en kreeg ik zin in kanoën. Die belofte werd vandaag dus ingelost.

biesbosch6

Geocaching

Ondertussen waren er weer nieuwe caches bijgekomen, dus onderweg stapten Anke en ik een paar keer uit om geocaches te kunnen loggen van de serie Genieten van het uitzicht. De mannen vonden het prima, die gingen dan zonnen of vogels kijken.

Na het rondje door de Noordwaard kwamen we weer uit in een ouder gedeelte van de Biesbosch, om te stoppen op het eilandje de Ruigt. Hier konden we de gelijknamige cache loggen. Deze was eigenlijk interessanter dan de caches van de serie; die kun je ook per fiets of auto bereiken. Maar de Ruigt kun je echt alleen bereiken met een bootje vanaf het water. We waren dan ook pas de eerste vinders van 2019, de cache was voor het laatst gevonden in oktober 2018. Op de Ruigt kun je ook een rondje wandelen, dus dat gingen we doen ter afwisseling. We hoopten daarbij bevers (of andere dieren) te zien. Er waren wel een heleboel sporen te vinden, maar helaas hielden de bevers zelf zich goed verborgen.

We probeerden nog een cache te vinden op de Paulusplaat, maar dit werd een not-found. Het telefoonnummer van de maker stond op de cachepagina en de mannen waren ondertussen zo fanatiek geworden, dat ze de maker gingen bellen. De cache zou in een paaltje met een bordje van de kanoroute moeten zitten. Niemand van ons had echter zo’n bordje gezien…

biesbosch3

De avond

Het was ondertussen tijd om terug te peddelen naar de kampeerplaats. We hadden gezelschap gekregen van twee andere mensen in een klein tentje, maar die leken bang van ons te zijn, want ze kropen vlak na onze aankomst in hun tentje en zijn daar niet meer uitgekomen.

We maakten een klein vuurtje en begonnen aan het eten: stoofpot. Dat smaakte prima na deze dag: we hadden bijna 25 kilometer gevaren. De avond was nog gezellig en het was helemaal niet koud. De meegenomen winterjassen waren niet nodig. Ook leerden we alles over de roerdomp en bespraken we enge ziektes die ratten kunnen overdragen. We hoefden niet te verhongeren want volgens mij hadden we chips, taartjes, kaas en worst. Die taartjes waren van mij, want de volgende dag was ik jarig. Ik kreeg zelfs al een cadeautje. Rond een uur of 23 kropen we in onze slaapzakken.

Nacht

De kou viel reuze mee, maar na een uur ofzo werd ik wakker, omdat ik op de grond lag. Mijn luchtbed bleek lek te zijn. Fijn, die ondergrond van de Biesbosch is dus heel hard. Van slapen kwam de rest van de nacht niet veel meer terecht. Blijkbaar hadden er meer mensen last van lekke slaapbenodigdheden.

biesbosch7

Ochtend

De ochtend van 31 maart, mijn verjaardag, begon koud en een beetje mistig. Het mooie weer had plaats gemaakt voor een grauwe bewolking en het was ook een heel stuk kouder.

Ondanks dat de klok die nacht verzet was vanwege de zomertijd en we dus een uur korter hadden, zaten we al voor 9 uur in onze boten. Eerst brachten we de spullen terug naar de auto (die stond een paar honderd meter verderop geparkeerd). Daarna maakten we nog een tocht van zo’n 23 kilometer, dwars door de Biesbosch. We gingen nog een keertje kijken bij de niet gevonden cache, maar kwamen tot de conclusie dat de paaltjes van de kanoroute waren verplaatst.

We passeerden o.a. het bruggetje van Sint Jan. Ik ben al heel vaak in de Biesbosch geweest, maar dit is wel een bekend punt met een stukje oorlogshistorie over de linecrossers.

In de kleine kreekjes was de waterstand zo laag, dat de Canadees er slechts moeizaam doorheen kon. Daar hadden Anke en ik dan weer geen last van. We kregen ook nog een regenbui over onze hoofden heen. Ook vandaag was het nog steeds heel rustig in de Biesbosch. Het was ook echt een stuk kouder. De dag ervoor had ik de hele dag in mijn thermoshirt met korte mouwen gevaren, nu had ik mijn anorak met lange mouwen aan.

biesbosch5

Gat van de Vloeien

Er bleek nog een cache te liggen bij het Gat van de Vloeien. Die werd nog gelogd – mijn verjaardagscadeautje – en dit bleek meteen een mooie pauzeplaats te zijn, met boomstambank en al. Zo moet de boomstam (die we uit het ven hebben gehaald) bij het clubhuis ook nog tot bank verwerkt worden ;>).

Daarna peddelden we terug naar het Biesboschmuseum, het laatste stuk hadden we de wind en de stroming tegen, dus dat was nog even een pittig stukje. Ik denk dat iedereen blij was toen we op het eindpunt waren. Het was ook best lekker om droge, warme kleding aan te kunnen trekken.

De andere auto werd opgehaald en daarna namen we afscheid van elkaar. Volgend jaar gaan we vast weer een keer “winterkamperen”.

biesbosch8

In Oisterwijk was het trouwens veel mooier weer dan in de Biesbosch, want de zon scheen daar volop.

Het doel is vervuld en ik begon mijn nieuwe levensjaar (3x het gekkengetal) lekker origineel.

Foto’s zijn gemaakt door mijzelf en door de heren uit het gezelschap.

Heb jij ook wel eens op een paalcamping overnacht? Of ben je ooit in de Biesbosch geweest?

 

 

Day Zero Project: Done: Doel #56

On door Albain#geocaching, Day Zero Project, Kanoen1 reactie

Doel #56 op mijn Day Zero Project-lijst is er eentje uit de categorie Things to do with Wave or Dancer on the water. Kortom, de categorie “kanoën”. Ik heb drie kano’s en ik geef mijn lievelingsvoorwerpen graag een naam. De kano’s zijn dan ook allemaal vernoemd naar een gedeelte uit hun merknamen: Dancer, Reflex en Wave.

In dit geval gingen we een toertocht varen, dus de keuze viel daarbij op mijn toerkano Dancer. Het is al een oude, tweedehandse kano, maar ik heb er al heel veel plezier van gehad.

Het doel luidde: “Nog eens gaan kanocachen met Anke (en/of anderen)”

Nou, Anke ging niet mee, dus het werd “anderen”. Die anderen waren drie leden van Kanovereniging Oisterwijk, de drie heren uit Haaren: I., S. en R. Grappig detail: ik was de jongste van dit groepje, maar ik ben al langer lid dan hun lidmaatschapsjaren bij elkaar opgeteld.

Het uitgangspunt van deze tocht was de kanocachingroute van de multi-cache De Vallei van de Kleine Nete (voor de geocachers onder ons: cachenummer GCPZ70). Helaas hebben we de cache uiteindelijk niet gevonden, maar wel de hele route uitgevaren.

nete4

Volgens onze Zuiderburen zou de tocht over het riviertje de Kleine Nete, één van de mooiste kanoroutes van België moeten zijn. Het stond dan ook al best lang op het verlanglijstje om deze route te gaan varen. Een maand geleden werd er een datum geprikt en het werd met 30 graden ideaal kanoweer. Want wie wil er met deze temperaturen nou niet op het water recreëren?

De Kleine Nete is 44 kilometer lang en een zijrivier van de Nete. Het riviertje stroomt door de Belgische gemeenten: Retie, Mol, Kasterlee, Geel, Olen, Herentals, Vorselaar, Grobbendonk, Zandhoven en Nijlen. Ik vroeg mij de hele dag af wat de naam Nete betekende, het schijnt een naam van Keltische oorsprong te zijn (Nita) en betekend zoiets als “de heldere”.

De route van de cache was 15 kilometer, maar I. had wilde plannen om de route te verlengen tot de genoemde 25 kilometer op de bovenstaande kaart van het stroomgebied. Daar was niet het gehele gezelschap het mee eens, dus besloten we uiteindelijk tot een compromis van 20 kilometer.

De Belgen hebben keurig verschillende in- en uitstapsteigers langs de Kleine Nete aangelegd. Deze steigers hebben zelfs een hoogteverschil, omdat de waterstand per seizoen nogal kan verschillen. Nu stond het water erg laag, maar was gelukkig wel overal bevaarbaar. Wij stapten in bij de steiger in Kasterlee, bij de Kastelse Kajak Klub. Duidelijk een vereniging met meer leden en meer geld dan onze eigen Kanovereniging Oisterwijk, want ze hebben een schitterend clubhuis. Waar ze niet eens een foto van op hun website hebben staan! (en ik heb er ook geen gemaakt).

Nete3

In de kajaktip werd ook gesproken over “het zuiverste vaarwater van heel Vlaanderen”. Daar waren wij het niet helemaal mee eens: het water zag er over het hele traject bruin en troebel uit. De Kleine Nete is namelijk gewoon een open riool, er kwamen diverse afvoerbuizen op uit. Verder groeiden er veel waterplanten in, dus op sommige plekken was het even een beetje moeizaam peddelen.

Voor de cache moesten we bij vier steigers een letter en een cijfer zoeken. Maar er werd nergens vermeld wat voor iets we moesten zoeken: een tag, een kokertje? Onder de waterlijn? Boven de waterlijn? Rechts of links op de steiger? Er op of er onder? In een wiebelende kano is het 0-punt lastig te bepalen. Daarnaast vind ik geocaching wel leuk, maar mijn medevaarders vinden het toch wat minder. Dus dat maakt de zoektijd beperkt. We konden niets vinden bij de eerste steiger. Bij de tweede steiger bleek het object weg te zijn, volgens de logjes van voorgaande cachers, al sinds 2016, wat betekent dat de cache niet meer wordt onderhouden. Bij de derde steiger best lang gezocht aan beiden kanten van de rivier (tegenover de steiger was een soort van houten afrastering over het water, zodat je niet met je kano van de vistrap af kon varen), terwijl mijn medevaarders een ijsje aten op het terras van de Spaanse Hof. Dit is een café aan het water en het was hier erg druk. De steiger zat dan ook vol spelende kinderen, die wilden best meezoeken, maar konden ook niets vinden. Ik had nu al drie waypoints gemist, dus bij het vierde en laatste waypoint was zelfs mijn fanatisme over. Tja en zonder gegevens geen cache. Dus dat was een lichte teleurstelling. Het was gewoon een slechte geocachingdag, denk ik.

nete1

Gelukkig maakte de kanotocht veel goed. In het begin was het nog vrij rechttoe, rechtaan, veel lange rechte stukken dus. Wel een aardig stukje door een bosgebied. En ook leuk is dat je langs pretpark Bobbejaanland vaart, je ziet enkele attracties liggen vanaf het water, hoorde de mensen schreeuwen in de achtbanen en er klonk wat muziek van de cowboyshow.

Het was ook druk met andere kano’s, want er zit een verhuurbedrijf langs de Kleine Nete dat vandaag bijzonder goede zaken deed. Wat wil je ook met dit weer? Maar sommige van de ongeoefende mensen hadden het best zwaar. Wij vaarden hen dan ook zo voorbij. Er waren ook vlotten op de rivier, wij dachten eerst dat die zelf gebouwd waren, maar later kwamen we er zoveel tegen, dat we denken dat ze ook te huur waren. De vlotten bleken nog lastiger te sturen dan de kano’s, ze legden dan ook minder kilometers af dan wij (de verhuurkano’s overigens ook).

nete2

Er zit één overdraagpunt in de route, bij de stuw bij de Spaanse Hof. Deze stuw kon je op dit moment ook echt niet varen, want er kwam nauwelijks water van af. Ook lagen er stenen onder. Er liggen trouwens keurig steigers, dus dan valt het in- en uitstappen wel mee. En zoals eerder gezegd: er is een café precies op het overdraagpunt.

Na de Spaanse Hof volgde het mooiste stukje van de route, eindelijk kwamen de beloofde meanders: de bochtjes in de rivier. Op de hele route waren trouwens veel insecten te zien. Helaas veel stekende horzels, maar ook hele mooie libellen in de kleuren groen en blauw. Er zouden ook twintig verschillende vissoorten in de Kleine Nete zwemmen, maar daar hebben we niets van gemerkt. In de hoge oeverranden zouden ijsvogels moeten zitten, maar die lieten zich met al die drukte ook niet zien. Groot gelijk hebben ze.

Ons uitstappunt lag bij de watermolen van Grobbendonk, ook het eindpunt voor de verhuurkano’s. Er stonden diverse trailers te wachten om volgeladen te worden. Wij bonden onze vier kano’s op het dak van de auto en reden terug naar het startpunt om de tweede auto (ehm bus) op te halen. Daar nog een traditional-cache proberen te vinden, maar die bleef ook verborgen. Geen cache-karma vandaag. Dus gingen we terug naar Nederland. En wat doen wij gekke Nederlanders dan? Hebben we het de hele tocht over lekkere Vlaamse frieten en dan gaan we uiteindelijk in Oisterwijk friet eten…

Het was een gezellige, zonnige dag. Het nadeel van kanoën blijft het vervoer en het vele op- en neer rijden: je moet altijd een auto op het eindpunt parkeren en dan met eentje naar het beginpunt rijden. Daarnaast moet je de kano’s ’s morgens ophalen bij het clubhuis en ’s avonds ook weer terug gaan brengen. Twintig kilometer op de teller zorgde ook wel voor de nodige spier- en rugpijn en kramp in de voeten.

Maar het voordeel is dat ik nu eindelijk eens op de Kleine Nete heb gevaren (we zijn de rivier al diverse keren tegengekomen bij het geocachen in het verleden), weer eens aan kanocaching heb gedaan (ondanks het niet vinden van de eindcache) en dat het een gezellige dag was.

De foto’s zijn door mij zelf gemaakt tijdens het kanoën. Met mijn telefoon en met natte handen, vanuit mijn weg dobberende kano (peddelen met één hand gaat niet echt) . Vandaar dat de kwaliteit niet zo best is. Daarvoor heb je dan wel echte actiefoto’s. Het kaartje, met daarop het stroomgebied van de Kleine Nete, komt van een Belgische website af.