Doel 57 van mijn Day Zero Project is er eentje uit de categorie kanoën, die ik heel leuk Things to do on the water heb genoemd. Het doel was “winterkamperen” in de Biesbosch met de kanovereniging.

Winterkamperen

Ik ben al bijna 22 jaar lid van Kanovereniging Oisterwijk. Sinds een paar jaar is het de gewoonte om in de winter een weekend te gaan kamperen. Meestal in de Biesbosch, soms ook op een andere locatie.

Tot dit jaar was ik echter nog nooit mee geweest. Dit had verschillende redenen: ik moet werken op zaterdag en kan niet onbeperkt vrij krijgen. Vaak gaat het niet door vanwege te slecht weer. Het idee is om Canadezen (open kano’s) te varen en ik vaar liever in mijn eigen, gewone kano. En stiekem leek het me ook wel heel erg koud om te gaan kamperen, midden in de winter.

Maart

Dit jaar waren er twee mogelijke opties. Die in januari ging niet door, dat was in die week dat het sneeuwde en regende. De andere optie was het laatste weekend van maart en dat leek er qua weersvoorspelling goed uit te zien.

We zouden met een groep van acht personen gaan, maar uiteindelijk moesten er nog twee mensen last minute afhaken wegens ziekte en een blessure. Dus waren we maar met z’n zessen: vijf leden van de kanovereniging en een gast, die twee jaar geleden ook al eens is mee geweest. Vier mannen en twee vrouwen.

Lente

Echt winters was het gelukkig niet meer, want de lente is natuurlijk al officieel van start gegaan en het zou op zaterdagmiddag zelfs 18 graden worden.
’s Ochtens waren we al vroeg bij de kanovereniging om de boten op te halen. De mannen gingen in de Canadees varen en Anke en ik in losse kano’s: Anke in haar Reflex en ik in mijn Dancer.

We gingen starten vanaf de parkeerplaats bij het Biesboschmuseum. Daar ontmoetten we onze gast, die aan de andere kant van Nederland woont, maar toch heel graag mee wilde. Nadat er een auto naar de kampeerplaats was gebracht met alle spullen voor de nacht, konden we instappen. Het was echt supermooi weer, dus we konden varen met korte mouwen.

Nationaal Park de Biesbosch

Ondanks het mooie weer was het helemaal niet druk in de Biesbosch. We kwamen slechts een paar andere bootjes tegen, vooral vissers. Ook zagen we de postboot van PostNL; dat lijkt mij nou wel een leuke wijk ;>) Op sommige plekken leek het alsof het hele nationale park van ons alleen was. We hebben erg veel vogels gezien, maar helaas liet de zeearend zich niet zien.

We peddelden naar paalcamping de Bevert om hier ons kamp op te slaan. Er was nog niemand anders, dus we hadden alle ruimte voor ons alleen. Zo’n paalcamping is trouwens niet heel groot en het is zeker geen keurig gemaaid grasveldje. Anke en ik kozen ervoor om in de tent te slapen, de heren besloten heel stoer om de nacht onder een zeiltje (tarp) door te brengen.

De Noordwaard

Het was nog vroeg, dus we besloten om nog een ronde te gaan kanoën door polder de Noordwaard, achter de kampeerplaats. Dit is nog een relatief nieuw gebied, het was eerst landbouwgrond, maar het is nu water- en overstromingsgebied voor de rivieren Nieuwe Merwede en de Amer in het kader van het project “Ruimte voor de rivier”. Vorig jaar heb ik al eens een dag gefietst in dit gebied, om te geocachen. Toen was het heel mooi weer en kreeg ik zin in kanoën. Die belofte werd vandaag dus ingelost.

Geocaching

Ondertussen waren er weer nieuwe caches bijgekomen, dus onderweg stapten Anke en ik een paar keer uit om geocaches te kunnen loggen van de serie Genieten van het uitzicht. De mannen vonden het prima, die gingen dan zonnen of vogels kijken.

Na het rondje door de Noordwaard kwamen we weer uit in een ouder gedeelte van de Biesbosch, om te stoppen op het eilandje de Ruigt. Hier konden we de gelijknamige cache loggen. Deze was eigenlijk interessanter dan de caches van de serie; die kun je ook per fiets of auto bereiken. Maar de Ruigt kun je echt alleen bereiken met een bootje vanaf het water. We waren dan ook pas de eerste vinders van 2019, de cache was voor het laatst gevonden in oktober 2018. Op de Ruigt kun je ook een rondje wandelen, dus dat gingen we doen ter afwisseling. We hoopten daarbij bevers (of andere dieren) te zien. Er waren wel een heleboel sporen te vinden, maar helaas hielden de bevers zelf zich goed verborgen.

We probeerden nog een cache te vinden op de Paulusplaat, maar dit werd een not-found. Het telefoonnummer van de maker stond op de cachepagina en de mannen waren ondertussen zo fanatiek geworden, dat ze de maker gingen bellen. De cache zou in een paaltje met een bordje van de kanoroute moeten zitten. Niemand van ons had echter zo’n bordje gezien…

De avond

Het was ondertussen tijd om terug te peddelen naar de kampeerplaats. We hadden gezelschap gekregen van twee andere mensen in een klein tentje, maar die leken bang van ons te zijn, want ze kropen vlak na onze aankomst in hun tentje en zijn daar niet meer uitgekomen.

We maakten een klein vuurtje en begonnen aan het eten: stoofpot. Dat smaakte prima na deze dag: we hadden bijna 25 kilometer gevaren. De avond was nog gezellig en het was helemaal niet koud. De meegenomen winterjassen waren niet nodig. Ook leerden we alles over de roerdomp en bespraken we enge ziektes die ratten kunnen overdragen. We hoefden niet te verhongeren want volgens mij hadden we chips, taartjes, kaas en worst. Die taartjes waren van mij, want de volgende dag was ik jarig. Ik kreeg zelfs al een cadeautje. Rond een uur of 23 kropen we in onze slaapzakken.

Nacht

De kou viel reuze mee, maar na een uur ofzo werd ik wakker, omdat ik op de grond lag. Mijn luchtbed bleek lek te zijn. Fijn, die ondergrond van de Biesbosch is dus heel hard. Van slapen kwam de rest van de nacht niet veel meer terecht. Blijkbaar hadden er meer mensen last van lekke slaapbenodigdheden.

Ochtend

De ochtend van 31 maart, mijn verjaardag, begon koud en een beetje mistig. Het mooie weer had plaats gemaakt voor een grauwe bewolking en het was ook een heel stuk kouder.

Ondanks dat de klok die nacht verzet was vanwege de zomertijd en we dus een uur korter hadden, zaten we al voor 9 uur in onze boten. Eerst brachten we de spullen terug naar de auto (die stond een paar honderd meter verderop geparkeerd). Daarna maakten we nog een tocht van zo’n 23 kilometer, dwars door de Biesbosch. We gingen nog een keertje kijken bij de niet gevonden cache, maar kwamen tot de conclusie dat de paaltjes van de kanoroute waren verplaatst.

We passeerden o.a. het bruggetje van Sint Jan. Ik ben al heel vaak in de Biesbosch geweest, maar dit is wel een bekend punt met een stukje oorlogshistorie over de linecrossers.

In de kleine kreekjes was de waterstand zo laag, dat de Canadees er slechts moeizaam doorheen kon. Daar hadden Anke en ik dan weer geen last van. We kregen ook nog een regenbui over onze hoofden heen. Ook vandaag was het nog steeds heel rustig in de Biesbosch. Het was ook echt een stuk kouder. De dag ervoor had ik de hele dag in mijn thermoshirt met korte mouwen gevaren, nu had ik mijn anorak met lange mouwen aan.

Gat van de Vloeien

Er bleek nog een cache te liggen bij het Gat van de Vloeien. Die werd nog gelogd – mijn verjaardagscadeautje – en dit bleek meteen een mooie pauzeplaats te zijn, met boomstambank en al. Zo moet de boomstam (die we uit het ven hebben gehaald) bij het clubhuis ook nog tot bank verwerkt worden ;>).

Daarna peddelden we terug naar het Biesboschmuseum, het laatste stuk hadden we de wind en de stroming tegen, dus dat was nog even een pittig stukje. Ik denk dat iedereen blij was toen we op het eindpunt waren. Het was ook best lekker om droge, warme kleding aan te kunnen trekken.

De andere auto werd opgehaald en daarna namen we afscheid van elkaar. Volgend jaar gaan we vast weer een keer “winterkamperen”.

In Oisterwijk was het trouwens veel mooier weer dan in de Biesbosch, want de zon scheen daar volop.

Het doel is vervuld en ik begon mijn nieuwe levensjaar (3x het gekkengetal) lekker origineel.

Foto’s zijn gemaakt door mijzelf en door de heren uit het gezelschap.

Heb jij ook wel eens op een paalcamping overnacht? Of ben je ooit in de Biesbosch geweest?