Op mijn verjaardag – 31 maart 2024 – kwam mijn tweede Day Zero Project ten einde. De komende tijd verschijnen hier dus een aantal blogs om per categorie te beschrijven welke doelen zijn gelukt en welke niet. Vandaag de categorie Serieuze Dingen.

Serieuze dingen

84. Een andere baan

Dit is niet gelukt. Daar heb ik zeker mijn motivatie voor, maar dat is erg persoonlijk en ga ik voorlopig niet op mijn blog zetten. In ieder geval heb ik wel gewoon werk waar ik van rond kan komen, zolang ik geen gekke dingen doe en dat is het belangrijkste.

85. Een andere woning

Dit is wel gelukt en is absoluut het beste doel uit de hele lijst met de grootste impact op mijn leven. Helaas had ik er zelf natuurlijk weinig invloed op (sociale huurwoning) en is het uiteindelijk een samenloop van omstandigheden en geluk geweest dat ik sinds augustus 2022 in dit appartement woon. Het is hemelsbreed maar amper een kilometer verderop, maar het scheelt zoveel in alles. Ondertussen woon ik hier alweer ruim 1,5 jaar.

Toen ik met dit DZP begon in de zomer van 2021, wist ik al wel dat de duplexwoning waar ik woonde op de nominatie sloop stond. Dat vond ik helemaal niet erg, want klein, erg gehorig, vreselijke buren en met de spoorlijn en een doorgaande weg voor de deur ook niet de meest toffe locatie. Maar de termijn van die sloop was toen nog niet bekend. Uiteindelijk werd pas in mei 2022 de sloopvergunning afgegeven en daardoor kreeg ik voorrang op de ellenlange wachtlijst van de enige stichting voor sociale huurwoningen in Oisterwijk (de rest is allemaal particuliere huur, wat ik niet kan betalen). Natuurlijk kregen de huurders van de overige 35 duplexwoningen dat ook en dat betekende minder kans voor mij. Want veel woningen in Oisterwijk worden alleen verhuurd aan 55-plussers en die leeftijd heb ik voorlopig nog niet bereikt en de meeste mensen in het rijtje hadden die leeftijd al wel of een veel langere inschrijftijd (die gaat opnieuw lopen bij het accepteren van elke nieuwe woning en de mijne stamde dus uit augustus 2017, de maand waarin ik in het Krot kwam wonen). Dus ik verwachtte dat het nog wel een hele tijd zou duren voor ik aan de beurt zou zijn. Inderdaad eindige ik een paar keer wel in de top-5 bij een woning, maar nooit op de eerste plaats.

Uiteindelijk kwam er een appartement online in het complex waar ik vroeger ook al even heb gehuurd, alleen dan op een andere verdieping. Het zou maar vier dagen online staan en ik stond na mijn reactie op nummer 1. Dit werden erg spannende dagen. Ik checkte wel 10x per dag of ik nog steeds op de eerste positie stond. En ik hoopte dat alle oudere mensen niet zouden reageren, omdat het appartement op de tweede verdieping lag. Toen de tijd om te reageren afliep om 8 uur ’s morgens stond ik nog steeds op nummer 1, maar ik was echt heel bang dat er nog een andere urgent voor mij geschoven zou worden. Pas de volgende dag kreeg ik reactie van de woonstichting dat de woning wel degelijk aan mij aangeboden werd.

Voor mij woonde er een oudere man in de woning en die was overleden. De woning was helemaal gestript, nieuwe toiletpot en opnieuw gestukt enzo. Het betekende wel dat alles gedaan moest worden: nieuwe vloer, alles geschilderd en heel veel poetswerk in de keuken en de badkamer, die niet gestript waren. Dit moest uiteindelijk allemaal in een maand tijd, omdat ik dan uit het Krot moest zijn. Was er natuurlijk net een hittegolf. Heel veel hulp gehad van familie (met mijn vader aan kop), vrienden en kennissen en daardoor is het gelukt en kon ik in augustus 2022 verhuizen.

Alles aan dit appartement is beter dan in het Krot. Het is een heel stuk groter, waardoor ik nu twee slaapkamers heb i.p.v. eentje. De badkamer is waarschijnlijk wel 5x zo groot als het hokje in het Krot, zodat daar nu gewoon ook een wasmachine kan staan en spullen zoals handdoeken kunnen liggen. Er is een apart toilet, wat prettiger is als er visite is; dan hoeven ze niet in de badkamer te komen.

Ook kon ik eindelijk de door mij zo gewenste konijnen nemen, want nu heb ik daar wel de ruimte voor. Helaas is het ondertussen nog maar 1 konijn, want konijnendrama vorige maand. De cavia’s had ik al wel in het Krot en die verhuisden mee. Dat zijn nog steeds dezelfde twee cavia’s: Fenno en Frido.

Ik heb nog steeds een (andere) doorgaande weg voor de deur, maar de spoorlijn ligt een stukje verderop (500 i.p.v. 50 meter scheelt al heel veel), dus in ieder geval geen trillend huis meer bij elke goederentrein die voorbij dendert. Omdat deze woning veel beter geïsoleerd is, heb ik echter weinig last van het verkeer. De locatie is veel rustiger. Ook woon ik nu ongeveer tegenover een supermarkt, wat best handig is.

Het fijnste is echter dat ik hier veel aardigere buren heb en dat ik ze niet of nauwelijks hoor! Geen Harrie Herrie meer, geen wisselende antikrakers die ’s nachts gillend door het huis rennen, niet meer non-stop het geluid van televisie en/of radio. Geen Herriefeesten meer.

Toen ik nog in het Krot woonde vond ik het nooit prettig om thuis te komen en voelde ik mij vaak niet fijn daar. Daar speelde de lockdowns en daaruit volgende eenzaamheid ook wel een rol in. Nu kom ik wel altijd met een goed gevoel thuis en vind ik het wel fijn om thuis te zijn.

Conclusie

Erg blij dat het woningdoel is gelukt! En ja, die andere baan komt er misschien ook nog wel ooit van, maar tot die tijd lukt het ook met mijn huidige baan.